Mitos Pemisahan Kuasa: Analisis Geopolitik Terhadap Keruntuhan Integriti Barat dan Keunggulan Struktur Wilayatul Mazalim

Berdasarkan kepada pemerhatian dan analisa secara kasar tentang dinamika kuasa global, dunia moden sebenarnya sedang mengalami "pereputan politik" (political decay).

Naratif yang sering dijaja oleh kuasa besar Barat ialah model demokrasi liberal mereka adalah puncak evolusi tadbir urus. Mereka berbangga dengan doktrin Pemisahan Kuasa (Separation of Powers) yang diperkenalkan oleh Montesquieu. Namun, realiti geopolitik hari ini menunjukkan bahawa doktrin ini telah menjadi sekadar 'kosmetik perlembagaan'.

Sebaliknya, apabila kita meneliti arkib sejarah pentadbiran Islam, kita menemui mekanisme Wilayatul Mazalim—satu sistem yang secara struktural dan fungsional lebih berupaya memisahkan keadilan daripada cengkaman eksekutif berbanding mana-mana model Barat moden.

---

1. Keruntuhan Fasad 'Separation of Powers' di Barat

Di dalam dewan kuliah universiti Ivy League, pelajar diajar bahawa Eksekutif, Legislatif, dan Kehakiman adalah entiti yang saling menyemak dan mengimbang (check and balance). Namun, dalam amalan realpolitik, garis ini telah lama terhapus.

A. Hegemoni Eksekutif dan "Unitary Executive Theory"

Di negara maju, ketua eksekutif (Presiden atau Perdana Menteri) sering kali memegang kuasa mutlak dalam melantik ketua hakim dan pendakwa raya utama. Ini mewujudkan rantai kesetiaan (chain of loyalty). Pendakwa raya tidak lagi bertindak atas nama keadilan, tetapi sebagai pelindung rejim.

Kajian oleh profesor Universiti Princeton, Martin Gilens dan Benjamin I. Page (2014), menyimpulkan bahawa Amerika Syarikat, contoh utama model Barat, bukan lagi sebuah demokrasi tulen tetapi sebuah Oligarki. Dasar-dasar awam dan keputusan undang-undang lebih memihak kepada kumpulan elit ekonomi berbanding rakyat biasa. Ini membuktikan bahawa "kuasa politik" dan "mafia korporat" telah menawan institusi keadilan.

B. Fenomena 'Revolving Door' dan Mafia Korporat

Istilah "mafia" dalam geopolitik moden tidak semestinya merujuk kepada kumpulan bersenjata, tetapi kepada Kompleks Industri-Politik. Peguam negara atau hakim di negara maju sering kali berasal dari firma guaman korporat besar yang membela syarikat multinasional. Selepas tamat tempoh perkhidmatan kerajaan, mereka kembali ke sektor korporat dengan gaji lumayan.

Ini mewujudkan konflik kepentingan yang sistemik. Integriti undang-undang dikompromi demi menjamin masa depan kerjaya. Undang-undang menjadi senjata (lawfare) untuk menekan lawan politik, manakala sekutu politik dilindungi di bawah doktrin Executive Privilege atau kekebalan diplomatik.

---

2. Wilayatul Mazalim: Keadilan Tanpa Kompromi

Berbeza dengan kerapuhan model Barat, sistem pemerintahan Islam melalui institusi Wilayatul Mazalim (Mahkamah Bagi Kes Kezaliman) menawarkan kerangka yang jauh lebih radikal dalam menegakkan integriti.

Dalam karya magnum opus Al-Ahkam Al-Sultaniyya, Imam Al-Mawardi (w. 1058M) memperincikan bidang kuasa khusus Wilayatul Mazalim yang direka untuk mengadili "mereka yang mempunyai kuasa dan pengaruh yang tidak mampu dikendalikan oleh hakim biasa (Qadi)."

A. Kebebasan Mutlak dari Kuasa Eksekutif

Dalam sistem Barat, pendakwa raya adalah sebahagian daripada cabang Eksekutif. Dalam Wilayatul Mazalim, hakim (Wali al-Mazalim) memiliki autoriti yang mengatasi Eksekutif dalam konteks keadilan.

Ini bukan sekadar teori. Kuasa ini membolehkan hakim memanggil Gabenor, Menteri, malah Khalifah sendiri ke kandang saksi tanpa sebarang perlindungan imuniti.

• Perbezaan Kritikal: Di Barat, mendakwa Presiden yang sedang berkhidmat adalah hampir mustahil atau memerlukan proses politik yang rumit (seperti impeachment). Dalam Islam, Khalifah boleh diheret ke mahkamah Mazalim pada bila-bila masa oleh rakyat biasa.

B. Menghapuskan 'State Capture'

Mafia politik atau oligarki tidak boleh mengawal Wilayatul Mazalim kerana asas hukumnya adalah Syariah, yang bersifat transenden (Wahyu). Dalam model sekular, parlimen (yang boleh dibeli oleh lobi korporat) boleh meminda undang-undang untuk menghalalkan jenayah kolar putih (contohnya: pelobi yang menghalalkan riba atau penjualan senjata haram).

Dalam Islam, hukum adalah tetap. Tiada lobi politik yang boleh mengubah fakta bahawa rasuah, penyelewengan, atau kezaliman adalah jenayah. Ini menjadikan mahkamah ini kebal daripada apa yang disebut sebagai Regulatory Capture.

---

3. Kajian Kes Perbandingan: Imuniti vs Akauntabiliti

Untuk memahami keberkesanan model ini, kita perlu melihat kepada duluan (precedent) sejarah dan undang-undang.

• Model Barat (The Illusion of Justice): Kita sering melihat pemimpin negara maju yang terlibat dalam jenayah perang atau skandal kewangan global terlepas daripada hukuman kerana sistem undang-undang direka untuk melindungi "kepentingan negara" (baca: kepentingan elit). Konsep Sovereign Immunity sering digunakan untuk menolak saman sivil terhadap pemerintah.

• Model Islam (The Reality of Accountability): Sejarah mencatatkan peristiwa di mana Khalifah Ali bin Abi Talib r.a., ketua negara pada waktu itu, kalah dalam perbicaraan menentang seorang warga Yahudi mengenai pemilikan baju besi. Hakim (Qadi Syuraih) memutuskan keputusan berdasarkan bukti, bukan pangkat.

  Ini adalah manifestasi tertinggi Wilayatul Mazalim: Pemisahan kuasa yang sebenar di mana kuasa politik tunduk melutut kepada kuasa undang-undang. Tiada "telefon dari istana" atau campur tangan "tangan ghaib" yang boleh membatalkan keputusan hakim.

---

Kesimpulan: Keperluan Anjakan Paradigma

Sebagai pemerhati geopolitik veteran, saya menegaskan bahawa krisis rasuah dan salah guna kuasa hari ini tidak boleh diselesaikan sekadar dengan menukar parti politik atau memperkenalkan akta baharu, selagi mana kerangka asasnya masih meniru model Barat yang cacat ("flawed design").

Sistem Barat meletakkan kedaulatan pada manusia (Parlimen/Perlembagaan), yang memudahkan manipulasi oleh mafia politik. Sistem Islam, melalui Wilayatul Mazalim, meletakkan kedaulatan pada Hukum Tuhan, di mana pelaksananya diberikan kuasa autonomi yang sebenar untuk "memotong tangan" pemerintah yang zalim—secara metafora dan literal.

Inilah masa untuk dunia mengkaji semula khazanah pentadbiran Islam bukan sebagai artifak sejarah, tetapi sebagai solusi moden untuk membebaskan institusi kehakiman daripada cengkaman mafia politik global.